مشعل گازوئیل سوز ایران رادیاتور مدلPDE1BSP لوله بلند

مشعل‌های گازوئیل‌سوز ایران رادیاتور با توجه به نوع کاربرد، در ظرفیت‌های حرارتی بین 40000 تا 4000000 کیلوکالری در ساعت تولید و عرضه می‌شوند. این مشعل‌ها در ظرفیت‌های بالاتر از 400000 کیلوکالری به نازل دو مرحله‌ای و در ظرفیت‌های بالاتر از 700000 کیلوکالری به تابلو کنترل (شامل کلید فیوز، کنتاکتور، بی‌متال، رله‌ی کنترل، لامپ های سیگنال و تجهیزات مربوطه) مجهزند. دمپر مشعل‌های ایران رادیاتور در ظرفیت‌های کمتر از 600000 کیلوکالری به صورت دستی و در ظرفیت‌های بالاتر به صورت اتوماتیک عمل می‌کند. برق مصرفی الکتروموتور مشعل ایران رادیاتور گازی تا ظرفیت ۴۰۰ هزار کیلوکالری، به‌صورت تک‌فاز و از400000 کیلوکالری به بالا، به‌صورت سه‌فاز است. تمام مشعل‌های ایران رادیاتور دارای گواهینامه استاندارد ایران و گارانتی 12ماهه هستند.

نحوه عملکرد مشعل گازوئیلی سوز ایران رادیاتور

اجزای اصلی مشعل های گازوئیلی ایران رادیاتور به شرح زیر می باشد:

الکتروموتور: عامل حرکت بادزن مشعل و از نوع آسنکرون با روتور القایی قفس سنجابی است.

بادزن (فن یا پروانه): بادزن مشعل ها از نوع گریز از مرکز (سانتریفوژ) است که بر روی محور موتور نصب می گردد. پروانه با حرکت موتور به حرکت در می آید و ذرات هوای بین پره ها را همراه فن به چرخش در می آورد. در اثر نیروی گریز از مرکز، هوا از لبه ی پره ها به داخل محفظه ی حلزونی شکل پرتاب می شود و به طرف محفظه احتراق هدایت می گردد. در اثر خارج شدن ذرات هوای بین پره ها، فشار بین آنها کاهش یافته و یک خلا نسبی در بین پره ها ایجاد می گردد. در نتیجه هوای موجود در مرکز بادزن به سمت پره ها حرکت می کند و به دنبال آن هوای خارج وارد پروانه می گردد. برای کنترل مقدار هوای بادزن در دهانه ی مکش آن یک دمپر قرار می دهند که تنظیم آن در مشعل های کوچک به صورت دستی و ثابت است ولی در مشعل های بزرگ به وسیله ی یک موتور کنترل شده که متناسب با مقدار سوخت کم و زیاد می شود .

پمپ گازوئیل : معمولا پمپ گازوئیل را در مشعل های فشار قوی به صورت دوار و یا چرخ دنده ای به صورت یک یا دو طبقه می سازند.

شیر برقی (شیر مغناطیسی): معمولا در مسیر عبور سوخت از پمپ به طرف نازل یک شیر برقی قرار می دهند تا در زمان خاموش بودن مشعل از نشت گازوئیل به داخل محفظه احتراق جلوگیری کند.

کوپلینگ: قطعه ای است که حرکت الکتروموتور را به پمپ منتقل می کند و معمولا از جنس پلاستیک است. در این قطعه یک لقی جزئی بین محور الکتروموتور و پمپ ایجاد می شود تا در لحظه ی راه اندازی اینرسی پمپ روی الکتروموتور نباشد و الکتروموتور راحت تر بتواند به حرکت در آید. در صورت گریپاژ کردن پمپ معمولا کوپلینگ می شکند و موتور هرز می شود. در نتیجه الکتروموتور از خطر سوختن محفوظ می ماند.

نازل : قطعه ای  است که گازوئیل را به صورت پودر به مقدار معین با چرخش با زاویه معین به شکل مشخص و به صورت تصفیه شده به داخل دیگ می پاشد. نازل ها تحت یکی از چهار زاویه ی 30، 45، 60 و 80 درجه سوخت را به داخل محفظه احتراق می پاشند که زاویه ی کم برای اطاقک احتراق عمیق و زاویه ی زیاد برای اطاقک احتراق کم عمق مناسب است.

تراس جرقه : یک ترانسفورماتور جرقه باید ولتاژ خیلی زیادی را تولید کند تا باعث ایجاد قوس الکتریکی بین دو الکترود شود.

الکترودهای جرقه: الکترودهای جرقه از جنس فولاد ضد زنگ ( استیل ) و با روپوش چینی هستند. محل نصب الکترود ها در بالا و جلوی نازل است. همین که سوخت پودر شده ی در حال چرخش از نازل خارج شود با هوای متلاطم عبور کرده از شعله پخش کن مخلوط می شود؛ این مخلوط توسط جرقه ی بین سر الکترودها مشتعل می گردد.

شعله پخش کن: قطعه ای است که سر راه ورود هوا به محفظه احتراق قرار می گیرد و آن را خلاف جهت چرخش سوخت به چرخش در می آورد تا باعث اختلاط هرچه بهتر سوخت و هوا گردد.

چشم الکتریکی: نوعی مقاومتی الکتریکی است که بر اثر تابش نور به آن مقدار مقاومتش کم می شود و بالعکس. از این خاصیت برای کنترل شعله در مشعل های گازوئیلی و بعضی مشعل های گازی استفاده می شود.
بدنه ی مشعل: بدنه ی اغلب مشعل های گازوئیلی و گازی از نوع چدن ریخته گری است که قطعات مختلف مشعل بر روی آن نصب می گردد.

مشعل گازوئیلی ایران رادیاتور مدل PDE1BSP با دامنه حرارتی 400000 الی 840000 کیلو کالری بر ساعت مناسب برای استفاده در صنایعی با مصرف حجم متوسط و بالا به آبگرم و بخار داغ مانند صنایع فراوری مواد غذایی، دیگ های روغن داغ، خشک کن های بزرگ هوای گرم در صنایع رنگ آمیزی و صنایع تولید چوب و نئوپان، می تواند مورد استفاده قرار گیرد.